Greek Mythology/Trojan War

Greek Mythology - The Trojan War

Chapter 12

Filohtitis
Ο Φιλοχτήτης

In English

   Having the air blowing towards the direction that they wanted, the Greeks were ready to start their trip. The hundreds of ships were leaving the port of Avlida heading for Troy. The weather did not give them any problems.
   They had to stop on a few islands. One of them was a small island off the coast of Limnos (Λήμνος). They had to make a sacrifice there, to the nymph Chrisi (Χρυσή). Chrisi was also the name of the island. Hercules had visited the island years ago, where he offered a sacrifice. Filohtitis, Hercules' friend, was with him at the time so he knew the location of the alter.

   The Greek leaders went with Filohtitis. While they were looking for the alter, a snake came out of the bushes and bit Filohtitis on the leg. The poison of the snake did its dirty job. He was in a lot of pain and a terrible smelling odor started coming from the wound. Filohtitis was not sleeping for many days and nights. He was screaming from the pain. The soldiers started to complain because they could not rest. The Greek leaders did not have any other choice but to leave Filohtitis behind. They passed by Limnos, left him at the beach with his bow and arrows and continued their trip to Troy.

   As we'll see they will return for him and ask for his help in the tenth year of the war.

In Greek

   Έχοντας τον αέρα να φυσά προς την κατεύθυνση που ήθελαν, οι Έλληνες ήταν έτοιμοι να αρχίσουν το ταξίδι τους. Τα εκατοντάδες πλοία άφηναν το λιμάνι της Αυλίδας να πάνε στην Τροία. Ο καιρός δεν τους έδωσε κανένα πρόβλημα.
   Έπρεπε να σταματήσουν σε μερικά νησιά. Ένα από αυτά, ήταν ένα μικρό νησί έξω από τις ακτές της Λήμνου. Έπρεπε να κάνουν μια θυσία εκεί, στη νύμφη Χρυσή. Χρυσή ήταν επίσης και το όνομα του νησιού. Ο Ηρακλής είχε επισκεπτεί το νησί πριν χρόνια, και πρόσφερε θυσία. Ο Φιλοχτήτης, ο φίλος του Ηρακλή, ήταν μαζί του εκείνο τον καιρό και έτσι ήξερε την τοποθεσία του βωμού.

   Οι Έλληνες αρχηγοί πήγαν με το Φιλοχτήτη. Ενώ έψαχναν για το βωμό, ένα φίδι βγήκε από τους θάμνους και δάγκωσε το Φιλοχτήτη στο πόδι. Το δηλητήριο του φιδιού έκανε την βρωμοδουλειά του. Πονούσε πολύ και μια απαίσια μυρουδιά άρχισε να βγαίνει από την πληγή. Ο Φιλοχτήτης δεν κοιμόταν πολλές μέρες και νύχτες. Φώναζε από τον πόνο. Οι στρατιώτες άρχισαν να παραπονιούνται γιατί δεν μπορούσαν να ξεκουραστούν. Οι Έλληνες αρχηγοί δεν είχαν άλλη εκλογή παρά να τον αφήσουν πίσω τους. Πέρασαν από την Λήμνο, τον άφησαν στην παραλία με το τόξο και τα βέλη του και συνέχισαν το ταξίδι τους για την Τροία.

   Όπως θα δούμε, θα γυρίσουν γι' αυτόν και θα ζητήσουν την βοήθειά του στο δέκατο χρόνο του πολέμου.